Άλλωστε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αναγκαιότητα στον αναπτυγμένο κόσμο, τα κράτη να παρέχουν στους πολίτες αντίστοιχες παροχές, με διαφοροποίηση βέβαια ανά χώρα στο επίπεδο και στην ποιότητα των παροχών.Η Ελλάδα δυσκολεύεται, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, να εξασφαλίσει ικανοποιητικές παροχές για τους πολίτες της μέσα από το σύστημα δημόσιας υγείας. Τόσο η βίαιη δημοσιονομική πολιτική, όσο και τα διαχρονικά προβλήματα οργάνωσης & διοίκησης των δημόσιων νοσοκομείων, έχουν επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα των παροχών.
Παρότι δεν πρέπει να υποβιβάζεται η αξία του κοινωνικού κράτους και των δημοσίων παροχών όσο και η απαίτηση του πολίτη για καλυτέρευση τους, είναι δεδομένο ότι το τελευταίο διάστημα, όσο ποτέ, γίνεται απαιραίτητο ο καθένας να φροντίσει με δικά του μέσα την εξασφάλιση του στον τομέα της υγείας. Πιο συγκεκριμένα στην νοσοκομειακή περίθαλψη, εκεί δηλαδή που τα κόστη είναι ιδιαίτερα υψηλά, εάν κάποιος αναλάβει τον κίνδυνο της αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας με ίδια μέσα, η ασφαλιστική βιομηχανία έχει καταφέρει στην περίοδο της κρίσης να δώσει σημαντικές λύσεις με προσιτό κόστος.
Από τη μια η βελτίωση των συμβάσεων με τα ιδιωτικά νοσοκομεία κι από την άλλη η αύξηση της ζήτησης, μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα συγκεκριμένα επίπεδα κόστους θα διατηρηθούν ώστε να μπορεί ο Έλληνας πολίτης να διεκδικεί επικουρικά καλύτερη ασφάλιση, καλύτερες παροχές υγείας από αυτές που το δημόσιο σύστημα μπορεί να του προσφέρει.
Τέλος, το δικαίωμα της επιλογής της παροχής υγείας, που κάποιος θα λάβει, είναι δικαίωμα που πρέπει να το έχουν όλοι. Το δικαίωμα αυτό δυστυχώς προϋποθέτει σημαντική οικονομική ευρωστία. Όταν όμως κάποιος προνοήσει και φροντίσει να αποκτήσει ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο υγείας, τότε αποκτά ταυτόχρονα το συγκεκριμένο δικαίωμα έναντι ενός προσιτού ετήσιου κόστους και πάνω από όλα αποκτά το δικαίωμα να είναι εφ όρου ζωής ασφαλισμένος, αρκεί ο ίδιος να το επιλέγει.
AWARDED IMA 2016 (SILVER) // ΜΕΛΟΣ 
